Nog onbewust van het naderende onheil, deed ik mijn ding op de wc. Toen ik wilde doortrekken, gebeurde het: er gebeurde niets. Het doorspoelmechanisme van mijn duoblok was klaarblijkelijk defect. Een nadere interne inspectie wees uit dat er cruciale onderdelen waren afgebroken. Wat nu? Manlief kon e.e.a. ook niet meer fiksen, dus namen we contact op met de plaatselijke loodgieter.
Het advies
De loodgieter kon gelukkig de volgende dag al langskomen. Reparatie zou volgens hem relatief duur en omslachtig zijn, en aangezien het toilet toch al zo’n 45 jaar oud was, raadde hij ons aan om een nieuw exemplaar te laten plaatsen. Dat leek ons wel een goed idee; er was ook een stuk van de buitenkant afgestoten en helemaal schoon kreeg ik hem al lang niet meer. Helaas was het net vrijdag, dus zouden we tot maandag op onze nieuwe wc moeten wachten. Eerst dachten we het toilet beneden nog te kunnen blijven gebruiken met behulp van een emmer water, maar daar kreeg ik nog geen wc-papiertje mee weggespoeld, hoe hard ik het water ook in de pot smeet. Maar goed, een weekendje traplopen naar de wc was ook nog wel overkomelijk.
Overhaaste keuze
Nu moesten we nog een wc uitkiezen, zodat die meteen besteld kon worden. Optie één was een B-merk dat klonk als ‘Yolo’ of iets dergelijks, en optie twee was een gerenommeerd merk. U raadt het al: het werd optie twee. We hebben dit model op internet bekeken, en het leek ons een prima toilet. Bij nader inzien was dit een overhaaste keuze. De binnenrand is relatief lang, waardoor mijn geurblokjes niet meer passen. Hierdoor ben ik genoodzaakt een duurder merk toiletverfrisser aan te schaffen. Nog vervelender is echter de vormgeving van het nieuwe toilet; als gevolg van een bolling aan de achterzijde is het welhaast onmogelijk om een grote boodschap te doen zonder remsporen achter te laten.
De montage
De montage van onze nieuwe wc verliep niet geheel volgens plan. Doordat de leverancier pas vrij laat kwam aangekakt, liep de monteur enkele uren vertraging op. En hij wilde wel graag om vijf uur naar huis. Haastige spoed is zelden goed, dus een eerste installatiepoging eindigde in een waterballet. In tweede instantie leek alles in orde. Het was al over vijven, dus de monteur graaide snel zijn gereedschap bij elkaar, mompelde nog een vage groet en trok de deur achter zich dicht. Voordat wij gebruik konden gaan maken van onze nieuwe aanwinst, moesten we eerst de puinhopen ruimen die de monteur had achtergelaten. Stukken leiding, kitresten, een vieze dweil, de hele gang lag bezaaid met allerlei s**t.
De ingebruikname
Aan mij de eer om ons nieuwe toiletje in te wijden. Vol verwachting nam ik plaats op de hagelwitte bril. Die was minder stabiel dan ik gewend was, en gaf bovendien een krakend geluid. Wat bleek? De pot was niet stevig genoeg vastgeschroefd. Ik zat op een wiebel-wc! Het doorspoelen ging wel goed, maar hoe de tweedelige knop werkt, is ons niet verteld. Dat weten we nu nog steeds niet. En o ja, een leiding aan de achterkant lekt druppels water.