De sensor is klein en heeft ongeveer de grote van een
postzegel. Door dat formaat kan de sensor gemakkelijk op een kabel worden
aangebracht. Consumenten plaatsen de sensor op de hoofdkabel van het huis die
zich in veel gevallen in de meterkast bevindt waar de sensor pieken in het
verbruik kan waarnemen. Na de installatie van de sensor gaat een periode in
waar het apparaat het verbruik gaat meten en een patroon probeert te vinden.
Daarvoor wordt software gebruikt. Door middel van deze resultaten kan de
consument inzien hoeveel er wordt gebruikt. Hoofdonderzoeker Steven Leeb van
het Massachusetts Insititute of Technology (MIT) is overtuigt van de werking
van de sensor. In een persbericht laat hij weten: “Als mensen beter weten wat
zij verbruiken aan elektriciteit, zal het tot besparingen leiden.”
Geen ruis
De sensor van MIT maakt gebruik van vijf verschillende
deelsensoren die vlak naast elkaar zitten. Een kalibratiesysteem bepaalt
uiteindelijk waar het sterkste signaal binnen komt en die wordt gebruikt. In
vergelijking met vergelijkbare apparaten houdt het MIT-systeem alle informatie
binnenshuis. Hierdoor komt er geen ruis op de zender.
Besparing
De verwachting van de ontwikkelaar is dat consumenten die
gebruik maken van de sensor rond de tien procent energie kunnen besparen.
