Een artikel op nu.nl ging onlangs over het ‘freubelen aan gastoestellen’. Het artikel sloeg op de vele koolmonoxidegevallen bij moderne gesloten cv ketels. Onbekwame en niet gecertificeerde installateurs zijn hier volgens de berichten de oorzaak van. Vakkennis en het leveren van kwaliteit staan blijkbaar niet (meer) bovenaan in ons vakgebied. Bij het lezen van deze berichten schoten mij twee ervaringen uit het verleden te binnen. De eerste stamt uit de begintijd van mijn installatiecarrière. Ik moest denken aan Koos.
Koos was de eerste monteur waar ik mee op pad ging en waarbij ik mijn op school opgedane vakkennis mocht omzetten naar de praktijk. Nog voor ik met Koos richting de klus ging, was ik al door een heel leger collega’s uitgelachen en werd mij veel plezier en succes gewenst. Koos was niet de makkelijkste en er zat zo af en toe een steekje los bij hem. Bijna iedereen, waaronder onze baas, had het slecht met hem voor en beraamde minstens 1 keer per week een complot tegen hem. Koos was bijzonder streng in de beoordeling van mijn werk. Niet goed moest opnieuw en soms nog wel twee of drie keer. Kortom, Koos was een beetje gek, maar wel een echte vakman.
De meest complexe installaties werden voorheen moeiteloos in elkaar gelast, strak, alles 100% waterpas en zonder hennepresten bij de draadverbindingen. Bij de jaren ’70 hoorde een heel andere manier van werken; het was de periode dat huisinstallaties niet meer dikwandig gefit werden, maar steeds meer met dunwandige buis gebogen en gekneld werden. Deze nieuwe wijze van installeren beviel Koos geheel niet en denigrerend noemde hij dat werk voor ‘gesaneerde melkboeren’. Ik heb geen idee hoe het Koos is vergaan, maar ik weet wel wat hij zou vinden van het huidige niveau in onze branche.
Het andere moment waar ik onlangs aan moest denken, stamt uit begin van deze eeuw. Ik stond op een beurs voor mijn toenmalige werkgever Nefit recht tegenover een fabrikant van kunststofleidingen en slimme fittingen. Voorafgaand aan de opening keek ik aandachtig naar de spullen van mijn buurman. ‘Wat vind je ervan?’ vroeg hij nieuwsgierig. ‘Ik weet het niet’, reageerde ik. ‘Man’, zei hij, ‘met dit kan je veel sneller een installatie maken en nog mooier ook. Iedereen kan het!’, vertelde hij met de trots van een echte verkoper. En dat was nu juist mijn bezwaar. Als iedereen het kan, zal dus ook de gesaneerde melkboer kunnen toetreden tot ons vak. En waarschijnlijk zijn naast de werkloze melkboeren nog veel meer uit de gratie geraakte freubelaars toegetreden tot het vrije beroep van installateur, met de trieste koolmonoxidegevallen als gevolg.
Rob Verbrugge heeft jarenlange ervaring in de installatiebranche. Voor de redactie van Installatieprofs schrijft hij regelmatig scherpe columns.
Foto: Flickr.com/redmoonsanctuary
