De nieuwe methode is gebaseerd op de manier waarop planten energie genereren door middel van fotosynthese. “De natuur is erg goed in het creëren van energie uit zonlicht. Door fotosynthese gebeurt dit met extreem hoge efficiëntie”, licht Sarah Tolbert, één van de leidende wetenschappers van het onderzoek, toe op de website van UCLA. De reden hiervoor ligt in het feit dat planten ingewikkelde structuren op nanoschaal gebruiken om elektronen te scheiden van het positief geladen molecuul. “Die scheiding is de sleutel tot een efficiënter proces”, aldus Tolbert.
Op klassieke zonnepanelen zijn de zonnecellen gemaakt van siliconen, maar die zijn erg duur. Zonnecellen gemaakt van plastic zijn een goedkoper alternatief, maar deze zijn relatief inefficiënt. Dit komt omdat de oppervlakte van plastic zonnecellen geen ingewikkelde structuren heeft zoals planten, waardoor de gescheiden positieve en negatieve ladingen zich vaak weer samenvoegen voordat er elektrische energie is opgewekt. De wetenschappers bij UCLA zijn er nu in geslaagd om een systeem te ontwikkelen waarbij de positieve en negatieve ladingen gescheiden worden én gescheiden blijven.
Hoe dit werkt? UCLA legt het uit aan de hand van een bord spaghetti. De oppervlakte van een plastic zonnecel ziet er namelijk uit als zo’n bord spaghetti: een ongeorganiseerde hoop van slierten pasta (polymeren) met hier en daar een gehaktballetje (fullerenen). Door deze inrichting gaat veel energie verloren. De ontwikkelde technologie van UCLA maakt het echter mogelijk om de pasta te verdelen in kleine, georganiseerde bundels, met bewust geplaatste gehaktballen.
Een praktische toepassing van deze methode is er vooralsnog niet, maar de wetenschappers van UCLA werken al aan een manier om deze methode in zonnecellen te integreren.