Energie labels zijn de belangrijkste indicatoren voor de energieprestaties van woningen, maar tegelijkertijd zeggen ze heel weinig. De labels vergelijken namelijk alleen de thermische waarden van woningen. Factoren als manieren waarop een huis verwarmd wordt, de gezinssamenstelling en feitelijk energiegebruik spelen hierin geen rol. Onterecht, stelt Daša Majcen, want een alleenstaande oudere in een huis met energielabel G verbruikt soms minder energie dan een gezin met kinderen in een woning met het energielabel A.
Lees ook: Huis met hoogste energielabel stijgt 12.000 euro in waarde
Majcen voerde voor haar onderzoek een steekproef uit onder een kleine veertigduizend sociale huurwoningen. Haar studie wees uit dat de werkelijke besparingen in op hoog niveau gerenoveerde woningen een stuk lager uitvallen dan de theoretische besparingen. Het werkelijke verbruik van een woning met het label A ligt al gauw 20 tot 30 procent hoger dan het theoretische verbruik, stelt ze. Majcen: “Een verklaring is dat in oude woningen niet altijd alle ruimtes centrale verwarming. Ook kan het moeilijk zijn om tochtige, slecht geïsoleerde ruimtes warm te krijgen. In dat geval is het efficiënter om alleen de belangrijkste ruimten te verwarmen. Bewoners van zeer goed geïsoleerde huizen hebben al gauw het idee dat ze zich geen zorgen hoeven te maken over hun stookgedrag.”
Dit zorgt er logischerwijs voor dat het theoretische energieverbruik en de werkelijkheid nogal eens verschillen, wat de waarde van energie labels in twijfel trekt.
Bewustwording
Majcen pleit in haar proefschrift daarom voor meer bewustmaking onder bewoners. Energie neutrale woningen zijn in haar optiek gemakkelijk te realiseren, mits het gedrag van de bewoners erop aansluit.
Volgens Majcen maakt de kloof tussen theorie en praktijk het lastig om beleid en investeringen op het gebied van Nul-op-de-Meter te maken/doen. Dit omdat kosten en terugverdientijden van energiezuinige investeringen op deze manier moeilijk vast te stellen zijn.